lunes, 30 de marzo de 2009

Xornada laboral excesiva.

miércoles 11 de junio de 2008
Los ministros de Trabajo de la Unión Europea aprobaron, con la abstención de España, Hungría, Grecia, Chipre y Bélgica, ampliar la jornada laboral hasta un máximo de 65 horas semanales (esto es, entre 12 y 13 horas semanales).

La Organización Internacional del Trabajo, hace 91 años, consagró el derecho social a la jornada de 48 horas semanales. Con la nueva medida se está destruyendo de un plumazo todo aquello por lo que el movimiento obrero, desde sus inicios, ha estado luchando: 8 horas de trabajo, 8 horas de descanso y 8 horas de educación.
Con medidas anti-sociales e impopulares como esta, Europa se está alejando de la ciudadanía y sus problemas reales. No es justo que en tiempos de crisis económica sean los trabajadores, las personas de menores recursos, quienes deban pagar trabajando más, sin posibilidad de ampliar sus horas de ocio o el tiempo con sus familias.
Por otra parte, más horas de trabajo no implica un aumento de la productividad y de la competitividad económica europea. Mientras la crisis persista, los precios sigan subiendo, el petróleo se mantenga al alza y el consumo se contraiga, millones de empleos se verán amenazados doblemente, ahora también por la coacción empresarial que puede derivarse de la asunción de esta medida. Puede que para tener un contrato laboral haya que aceptar este “voluntario” ofrecimiento patronal de trabajar hasta 12 y 13 horas diarias.
Queremos que se retire esta medida, que sea rechazada en el Parlamento, que los eurodiputados piensen en los trabajadores, en sus familias, en todos los problemas que acarrearían para ellos y sus familias más horas de trabajo.
Pedimos también a todas las organizaciones políticas, sindicales y sociales a los que va dirigida esta petición que no sólo se rechace verbalmente esta medida. Queremos dar la oportunidad a todos los ciudadanos europeos de expresar su negativa al retroceso en los derechos laborales.
*Despois de ver a enquisa sobre a conciliación familiar e laboral na Comunidade de Madrid, o primeiro que se me veu a cabeza foi este artigo que lin fai tempo. En ámbolos dous vese claramente as discrepancias entre as demandas da poboación e o que os políticos, a maioría movidos por intereses e coaccionados polos poderes económicos, levan a cabo: medidas laborais contraproducentes para os traballadores/as, votando por terra toda a loita obreira do s.xx.
En canto o tema da conciliación familiar e promoción da natalidade, énchense a boca decindo que traballan para que éstas sexan efectivas, si...... poñendo máis garderías, !gran solución!, e aínda que é moi necesaria esa ampliación de servizos, só é un parche e non van á base do problema, que non son máis que as xornadas excesivas, a mobilidade e a precariedade laboral.
E aínda que pode que tire pedras contra o meu tellado, xa que eu traballo grazas a que pais e nais con fillos non teñen tempo para poder adicarlles, creo que o problema hai que atallalo de raíz, fomentando o emprego digno e de calidade, facendo políticas reais de fomento de emprego nos xóvenes, atallando a temporalidade e o grave problema dos accidentes laborais, e como non, volver á vella demanda da xornada laboral de 35 horas semanais, abandeirada dende hai tempo por partidos que realmente loitan pola clase traballadora, que o final somos a maioría da poboación, e que incluso sería unha boa medida contra a crise e o desemprego que ésta está xerando. *
Alba Cela Ferreiro.

A DISCRIMINACIÓN SALARIAL DOS INMIGRANTES


Hoxe en día, hai unha serie de discriminacións e unha das máis importantes é a discriminación salarial que lles toca vivir aos inmigrantes.

Esta xente ten que marchar so seu país para poder sobrevivir, e cando chega aquí proponse traballar en calquera cousa como no campo, hostelería, atención aos nosos nenos e maiores. Nestes sectores van cobrar os salarios mínimos, e na maior parte dos casos van estar sen asegurar, isto é debido a que veñen dispostos a traballar nas condicións que sexan para poder sobrevivir cos obxetivos de non morrer de fame ou de traer aos seus familiares con éles, etc.; e debido a isto a xente contrátaos antes que aos de aquí porque traballan polo mínimo e o que miran é aforrar aínda que exploten á xente.

Hai que promover medidas para evitar isto aquí e noutros países porque en calquera momento podemos ter que emigrar nós e gustaríanos que nos tratasen con igualdade en todos os sentidos.

Temos que mentalizarnos e denunciar os casos de discriminación por calquera motivo e sobre todo temos que demostrar un bo trato cos nosos compañeiros e co resto da xente para que non se sinta discriminada por ningún motivo